Rowecki Stefan "Grot"
Biografia
Generał dywizji Wojska Polskiego, komendant główny Armii Krajowej (dowódca Sił Zbrojnych w Kraju), teoretyk wojskowości.
W lutym 1918 wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej (tzw. Polnische Wehrmacht). 27 marca 1918 został mianowany porucznikiem, następnie został wykładowcą przedmiotu „umocnienia polowe” w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Na przełomie 1918 i 1919 ukończył dodatkowo kurs fortyfikacyjny i minerski w Modlinie. W latach 1921-1922 był słuchaczem kursu doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Wojskowego Instytutu Naukowo-Oświatowego, na stanowisko szefa Wydziału I Naukowego. Następnie pełnił funkcję dowódcy 55 Poznańskiego Pułku Piechoty w Lesznie, później zaś przydzielono mu Brygadę KOP „Podole” i 2 Dywizję Piechoty Legionów w Kielcach. Krótko przed wojną został wyznaczony na stanowisko dowódcy Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej.
Był założycielem i redaktorem „Przeglądu Wojskowego”. Rowecki zasiadał również w komitetach redakcyjnych "Bellony", "Sapera i Inżyniera Wojskowego" a także "Przeglądu Kawaleryjskiego". W czasie okupacji niemieckiej stał się obiektem szczególnego zainteresowania niemieckich władz bezpieczeństwa, głównie z uwagi na znaczenie stanowisk, które zajmował w polskim ruchu oporu. Został uznany za „wroga numer jeden” III Rzeszy w okupowanej Polsce i umieszczony na pierwszym miejscu niemieckiej listy poszukiwanych Polaków.
Zawsze dobrze przygotowany do trudnych zadań gen. Rowecki był jednym z głównych architektów całej struktury Polskiego Państwa Podziemnego z jego licznymi instytucjami.
Urodzony w roku 1895 w Piotrkowie, już jako uczeń gimnazjalny był czynnym skautem, a potem członkiem tajnych organizacji wojskowych. [1]
Informację o miejscu pobytu „Grota” podrzucili Niemcom polscy agenci wywiadu radzieckiego. Został wydany Niemcom przez agentów Gestapo ulokowanych w wywiadzie AK.
Odznaczony pośmiertnie Orderem Orła Białego (1995). W 2011 r. ustanowiono odznakę honorową jego imienia, nadawaną przez szefa ABW za zasługi położone dla ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i porządku konstytucyjnego. "Grot" Rowecki jest patronem wielu szkół, poświęcono mu wiele pamiątkowych tablic, jego imieniem nazwano wiele budynków i obiektów (mosty, wiadukty, statki). W latach stalinizmu w Polsce (1945-1956) oficjalna ocena działalności Roweckiego była skrajnie i jednostronnie negatywna. Dopiero w następnych latach, kiedy rozpoczął się etap rehabilitacji bezpodstawnie skazanych żołnierzy AK, podjęto próby obiektywnych ocen jego dokonań. Ograniczone przemiany ustrojowe w Polsce po protestach społecznych z roku 1980, które dotyczyły także zmian w postrzeganiu historii najnowszej, spowodowały wzrost zainteresowania postacią Roweckiego i próby przywrócenia pamięci o jego dokonaniach. Zaczęły się ukazywać reportaże i publikacje, które przedstawiały postać generała w bardziej pozytywnym świetle.
Kliknij, by zapoznać się z biografią zamieszczoną na Wikipedii.
Więcej o generale
Kluczowe wydarzenia
- maj 1914 - pierwsze wydanie Przeglądu Wojskowego [2]
- maj 1915 - zostaje ranny w bitwie pod Konarami k/Opatowa (16-25.V.1915). Postrzał wyłączył go z walki na dwa miesiące. [3]
- 27 marca 1918 - awans na stopień porucznika.
- 1920 - kpt. Stefan Rowecki ożenił się z Haliną Sabiną z Paszkowskich, poznaną dwa lata wcześniej. Owocem ich małżeństwa była córka Irena - jedyne dziecko Stefana Roweckiego, która urodziła się w 1921 r [4]
- wrzesień 1926 - objął stanowisko I oficera sztabu w Inspektoracie Armii gen. dyw. Józefa Rybaka.
- 1932 - Rowecki ożenił się - po raz drugi w swoim życiu. Tym razem jego wybranką stała się Eugenia z Fedorowiczów (primo voto Borzychowska).
- 28 września 1936 - wraz z grupą innych oficerów został płk Rowecki odznaczony Krzyżem Oficerskim francuskiej Legii Honorowej.
- 10 czerwca 1939 - minister spraw wojskowych, gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki zaproponował mu objęcie dowództwa nad drugą w Wojsku Polskim brygadą pancerno-motorową. Wyznaczony na to stanowisko w dniu 20 czerwca.
- 5 października 1939 - został zastępcą komendanta Służby Zwycięstwu Polski.
- 3 maja 1940 - został mianowany generałem brygady.
- 30 czerwca 1943 - został zdekonspirowany i aresztowany w warszawskim mieszkaniu. Następnie został przewieziony do Berlina, gdzie stanowczo odrzucił niemiecką propozycję współdziałania (m.in. wzięcia udziału w planowanej akcji antybolszewickiej).
- 1 na 2 sierpnia 1944 - według powojennych ustaleń historyków, został zamordowany w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, kilka minut po godz. 3.00 (datę tę częściowo potwierdził IPN w toku śledztwa zakończonego w 2007). Jednakże w toku śledztwa prowadzonego przez IPN-KŚZpNP ustalono, iż generał Stefan Rowecki został zamordowany w okresie pomiędzy 2 sierpnia a 7 sierpnia 1944, prawdopodobnie na terenie krematorium obozu Sachsenhausen, na specjalny rozkaz Heinricha Himmlera.
Ciekawostki
Lubił aktywnie odpoczywać: myślistwo (nie zrealizowanym marzeniem Roweckiego była wyprawa na afrykańskie safari lub w tajgi północnej Kanady), jazda na nartach (oczywiście w Zakopanem), pływanie, jeździectwo (czym w czasie służby w Lesznie zaskarbił sobie bezgraniczne uznanie sąsiedniego 17. pułku ułanów) były ulubionymi dyscyplinami sportu Roweckiego. Nie stronił też od lektury: uwielbiał książki historyczne i wojskowe. Bardzo lubił twórczość Wojciecha Kossaka i miał w domu kilka jego obrazów. Chętnie też poświęcał się dwóm mało bojowym pasjom: zbieraniu znaczków (kolekcjonowanym pieczołowicie jeszcze w dzieciństwie) oraz gromadzeniu motyli. [5]
Źródło horoskopu
Informację dostarczył Jarosław Gronert na podstawie aktu chrztu gen. Stefana Roweckiego.