Polska (początek państwowości)
Wszystkie podane dane horoskopowe ustawione są na czas uniwersalny (Greenwich Mean Time, GMT+0).
Wydarzeniem, które stanowiło pierwszy krok na drodze ku powstaniu państwa polskiego, było objęcie władzy nad plemieniem Polan przez ród Piastów. Nastąpiło to w nieznanych okolicznościach i czasie, najprawdopodobniej jednak w drugiej połowie IX wieku. Główny ośrodek państwa Polan stanowiło Gniezno. Pierwszym historycznym władcą piastowskim był książę Mieszko I, który objął rządy przed 963 i panował do 992. Już w roku 965 zawarł sojusz z księciem Czech, Bolesławem I Srogim, i poślubił jego córkę Dobrawę. W następującym roku przyjął chrzest, co zabezpieczyło kraj Mieszka I przed ekspansją Kościoła niemieckiego na tereny Słowian. Konsekwencją rozpoczęcia chrystianizacji państwa było umieszczenie go w kręgu cywilizacji łacińskiej, stąd też chrzest Mieszka I uważany jest przez wielu astrologów za właściwy moment na postawienie horoskopu Polski.
Państwo gnieźnieńskie około 960 roku obejmowało Wielkopolskę, Kujawy, Mazowsze, ziemię lubuską i część Pomorza, czyli terytorium ok. 120 tys. km², zamieszkane przez około 600 tys. ludzi. W ciągu niecałych 40 lat swoich rządów, Mieszko I powiększył to terytorium dwukrotnie.
Horoskop chrztu Polski
Niestety, do czasów współczesnych nie zachowały się żadne materiały źródłowe, które jednoznacznie wskazywałyby na datę i godzinę przyjęcia chrztu przez Mieszka I, dlatego wszystkie horoskopy chrztu Polski są rektyfikowane. Horoskop opracowany przez Rafała Prinke postawiony jest na Wielką Sobotę, podczas której dokonywano dawniej tego typu rytuałów, dlatego ta wersja jest prawdopodobnie najbliższa prawdzie historycznej. Drugim astrologiem, który rektyfikował horoskop chrztu Polski był Leszek Weres, który swoją wersję kosmogramu oparł o zodiakalny opis naszego narodu: Przedpołudniowo-popołudniowe godziny chrztu Polski dają rozpiętość ascendentu między – najrozleglej sprawę ujmując – fazami Raka, Lwa i Panny, pobieżna zaś nawet znajomość rodzimych realiów nie pozostawia cienia wątpliwości co do tego, że zawsze bardzo dobrze czuliśmy się i nadal czujemy w mitomańsko-bohaterskiej skórze zodiakalnych Lwów, co w dodatku najlepiej pasuje do całości zodiakalnej układanki. Przy Słońcu w Byku i ascendentowej fazie Raka siedzielibyśmy we własnym domu, a każda wzmianka o jakiejkolwiek podróży, nie mówiąc już o migracji, wywoływałaby przerażenie, panikę i zdecydowanie negatywne reakcje. Połączenie zaś Byka i Panny czyniłoby z nas archetypowo najbardziej pracowitych mieszkańców tej planety, a na to doprawdy nikt już, nie tylko w kraju, ale i za granicą się nie nabierze. Natomiast fazy Byka i Lwa, choć nie stanowią dobranej pary (gdzie dwóch Polaków, tam trzy zdania), to jednak zdumiewająco trafnie pozwalają nam zrozumieć nasz narodowy charakter. Upór i zacięcie Byka idzie o lepsze z megalomanią Lwa. W żadnym narodzie nie są tak popularne następujące powiedzenia (co więcej, w innych krajach są one zupełnie nieznane, u nas zaś przyjmowane całkiem naturalnie): „Pan nie wie, kto ja jestem” , „Ja panu pokażę”, „Szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie”, „Liberum veto”, itp. Powyższe rozważania pozwalają skonstruować zodiakalny (kosmiczny) archetyp polskości, czyli energetyczny wzorzec psychiki narodu polskiego, w którym dominują fazy BYKA, LWA, STRZELCA i – biorąc pod uwagę listopadowy kosmogram niepodległości z 1918 r. – także SKORPIONA. Jarosław Gronert używa daty 15 (horoskop powyżej) i 16 kwietnia 966 roku, w obu przypadkach stosując relokację horoskopu na Warszawę z dwadasamsą Ryb na ascendencie w Lwie i Słońcem w 9 domu.
Horoskop Polski oparty o przesłanki astrologiczne
Światosław F. Nowicki opracował swój horoskop Polski, badając różne cykle astronomiczne i astrologiczne oraz ich odniesienia do historii Polski. [1] Symbolika planet, według niego, przedstawia się następująco:
- Słońce – symbol władzy politycznej – król Jan III Sobieski;
- Księżyc – naród i jego pamięć zbiorowa – pomnik cmentarny wyobrażający Chrystusa dźwigającego swój krzyż (odniesienie do polskiego mesjanizmu);
- Merkury – symbol władzy duchownej – Kardynał Tysiąclecia, Stefan Wyszyński;
- Wenus – główny obiekt kultu religijnego w Polsce – Matka Boska, w szczególności jako Maryja Królowa Polski;
- Mars – ofiara z życia składana na ołtarzu ojczyzny – mały powstaniec warszawski;
- Jowisz – reżyser naszych dziejów narodowych, „Król Duch” – wizerunek Juliusza Słowackiego jako autora „Króla Ducha”;
- Saturn – polski warchoł wszczynający rokosze i zawiązujący konfederacje przeciw legalnej władzy w imię złotej wolności szlacheckiej – współczesny jego odpowiednik, Jarosław Kaczyński;
- Uran – polski geniusz narodowy, indywidualność wyrastająca ponad mentalność zbiorową i kształtująca twórczo duchowy kształt polskości – Chopin;
- Neptun – duch czasu działający pod powierzchnią wydarzeń historycznych – Wernyhora, symbol wizjonera mającego wgląd w przyszłość i jej tajemny sens;
- Pluton – „walec historii”, konieczność wymuszająca zmiany, uśmiercająca wszystko, co się już przeżyło – czołg.
Dodatkowe informacje dostępne są m.in. w artykule W makabrycznym kręgu polskich archetypów narodowych.
John Frawley proponuje używanie horoskopu postawionego na wielką koniunkcję, czyli koniunkcję Jowisza z Saturnem, poprzedzającą chrzest Mieszka I. Tego typu koniunkcje zawsze miały duże znaczenie w dawnej astrologii mundalnej.
Bibliografia
dr Anna Dagnan-Ginter, dr Andrzej Jureczko, prof. dr hab. Feliks Kiryk, Wielka historia Polski, tom I, Pinnex, Kraków 2002
Rafał T. Prinke, Astrologia historyczna Polski, [w:] "Radiestezja", Bydgoszcz 1989, s. 9-14.
Leszek Weres, Co nam obca przemoc wzięła, [w:] Nieznany Świat 9/1998
Światosław F. Nowicki, http://arnion.bloog.pl/id,331024592,title,Aldebaran-Chrystus-i-dzieje-Polski,index.html
John Frawley, Warsztat Interpretacja gwiazd stałych, który odbył się w Polskim Towarzystwie Astrologicznym w dniach 20-21 kwietnia 2013 roku.