Niewiadomski Eligiusz
Dane | Eligiusz Niewiadomski |
---|---|
Data urodzenia | 01.12.1869, godz. 02:00 |
Miejscowość | Warszawa |
Strefa czasowa | LMT +1.24 |
Słońce | 9° Strzelca |
Księżyc | 7° Skorpiona |
Ascendent | 7° Wagi |
Biografia
Polski malarz, wykładowca i krytyk sztuki, społecznik, uczestnik walk o niepodległość Polski, sympatyk ruchów nacjonalistycznych, zabójca pierwszego prezydenta RP Gabriela Narutowicza, kierownik Wydziału II malarstwa, rzeźby i sztuk zdobniczych w Ministerstwie Sztuki i Kultury w 1919.
Szukając pracy, zajął się wykładami o historii sztuki, wzbogacając je zbieranymi za granicą materiałami ikonograficznymi przy wykorzystaniu takich ówczesnych nowinek technicznych jak np. przeźrocza. Wykładał na pensjach żeńskich (m.in. Szkole im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie, Wolnej Wszechnicy Polskiej, Szkole Rotwanda i Wawelberga, kursach ogrodniczych i graficznych), urządzał także liczne odczyty na prowincji. Wydał w tym czasie szereg opracowań naukowych – wielkie dwutomowe dzieło O sztuce średniowiecznej, publikował artykuły w czasopiśmie Witeź. W latach 1904–1910 wykonał polichromię w kościele farnym pw. św. Bartłomieja w Koninie, a okna świątyni ozdobił secesyjnymi witrażami.
30 grudnia 1922, w pierwszym dniu procesu, Niewiadomski został skazany przez sąd na karę śmierci, której sam dla siebie zażądał. W czasie procesu przyznał się, że przed wyborem Narutowicza na prezydenta nosił się z zamiarem wykonania zamachu na Józefa Piłsudskiego, uznając go za głównego winnego demokratycznego i lewicowego rozkładu, który toczył jego zdaniem Polskę.
Sam Niewiadomski uważał, że to co zrobił w gmachu Zachęty, to bohaterstwo. Stracono go na Cytadeli i tam pochowano pod murem. Nieco ponad miesiąc po wykonaniu wyroku śmierci rodzina Niewiadomskiego przeniosła jego ciało na Powązki. Tysiące warszawiaków wzięły udział w tym pogrzebie, czcząc go jako bohatera [1].
Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii
Kluczowe wydarzenia
~ 1871 - w wieku 2 lat Eligiusz Niewiadomski stracił matkę, którą odtąd zastępowała mu starsza siostra Cecylia
- od 1897 - wykładał rysunek na Politechnice Warszawskiej; poświęcił się pracy na rzecz utworzenia w Warszawie Szkoły Sztuk Pięknych na europejskim poziomie. Przygotował statut uczelni, plan prac, a dzięki swoim kontaktom ściągnął do Warszawy wielu wybitnych twórców, m.in. Ferdynanda Ruszczyca, Xawerego Dunikowskiego, Edwarda Trojanowskiego, Kazimierza Stabrowskiego. Jak wielu współczesnych uległ modzie na wyjazdy do Zakopanego i górskie wycieczki, był jednym z pionierów polskiego taternictwa i autorem jednej z pierwszych map Tatr, na której zaznaczył szlaki turystyczne i schroniska
- 28 lutego 1918 - uległ ciężkiemu wypadkowi wyskakując z tramwaju
- 16 grudnia 1922 - w czasie otwarcia wystawy w warszawskiej Zachęcie, obecny tam Niewiadomski oddał w kierunku prezydenta RP Gabriela Narutowicza trzy strzały z rewolweru. Narutowicz zginął na miejscu. Niewiadomski nie bronił się i nie próbował uciec, policja od razu go aresztowała.
- 31 stycznia 1923 - został rozstrzelany przez pluton egzekucyjny. W momencie egzekucji wyraził wolę, by nie przywiązywano go do słupka ani nie zawiązywano mu oczu. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Ginę za Polskę, którą gubi Piłsudski!”.
Ciekawostki
Zabójca Gabriela Narutowicza był bowiem przede wszystkim – można by rzec – niespełnionym zawodowo dziwakiem [2].
Zdaniem malarza Skotnickiego, zeznającego w roli świadka, jego były kolega pragnął zostać męczennikiem w walce o „czystą rasowo” Polskę. Podobne opinie wygłaszały również inne osoby znające oskarżonego. Nie osiągnąwszy wielkości, o jakiej skrycie marzył, rozgoryczony i zniechęcony malarz miał pogrążyć się w myślach samobójczych (…) [3].
Źródło horoskopu
Eligiusz Józef Niewiadomski w Warszawie, 01.12.1869 wo dwa czasa utra. skan aktu chrztu nr.250, w parafii Św. Jana w W-wie. Wpisany jest z pierwszym imieniem Emiliusz, w roku 1871, jako syn Wincentego i Julii Werner.
Informację dodał Jarosław Gronert.