Biernacki Edmund
 |
|
| Dane | Edmund Faustyn Biernacki |
|---|---|
| Data urodzenia | 19.12.1866, godz. 18:00 |
| Miejscowość | Opoczno (51°23'N 20°17'E) |
| Strefa czasowa | GMT+1:21 |
| Słońce | 28° Strzelca |
| Księżyc | 27° Byka |
| Ascendent | 26° Raka |
Biografia
Polski lekarz, patolog i neurolog, filozof medycyny (czołowy przedstawiciel tzw. polskiej szkoły filozofii medycyny). Odkrywca m.in. wartości diagnostycznej szybkości opadania erytrocytów (odczyn Biernackiego) i jednego z objawów wiądu rdzenia kręgowego czy kiły układu nerwowego, polegającego na zniesieniu wrażliwości nerwu łokciowego na ucisk (objaw Biernackiego). Autor pierwszego polskiego podręcznika hematologii pt. Zarys patologii krwi. Opublikował w sumie co najmniej 98 prac, wydawanych po polsku, niemiecku i rosyjsku. [1]
Biernacki w 1883 roku ogłosił pracę pt.: "Badania nad stanem chemicznym krwi w stanach chorobowych, w szczególności w stanach anemicznych", jednak dopiero odkrycia prezentowane w kolejnych publikacjach: "Samoistna sedymentacja krwi jako naukowa, praktyczno-kliniczna metoda badania" (Gaz. Lek., 1897) oraz "Dalsze spostrzeżenia nad samoistną sedymentacją krwi" (Pan. Tow. Lek. Warsz., 1897) można określić pierwszymi pracami, w których Biernacki ogłosił odkrycie zwiększonej sedymentacji krwinek w chorobach (OB). Prace Biernackiego, mimo że były publikowane również w czasopismach austriackich i niemieckich, nie były znane szerszemu gronu lekarzy. Odkrycie podobne dokonali niezależnie od siebie, nie znając prac Biernackiego, L. Hirszfeld (1917) i R. Fåhræus (1918/1921). [2] Pomimo, że później przyznali pierwszeństwo Biernackiemu, w literaturze zagranicznej najczęściej mówi się o "teście Fåhræusa-Westergrena". Na zjeździe polskich internistów w Wilnie w 1923 odczyn opadania krwinek czerwonych nazwano odczynem Biernackiego.
Kliknij, by zapoznać się z biografią można zapoznać się na Wikipedii.
Kluczowe wydarzenia
- 1888 - zostaje uhonorowany złotym medalem za pracę Wpływ wprowadzonych pod skórę rozczynów solnych.
- 1889 - otrzymuje dyplom lekarza cum eximia laude.
- 1890 - żeni się z K. Rudowską.
- październik 1890 - dzięki stypendium wyjeżdża w podróż naukową do Heidelbergu i Paryża.
- 1892 - narodziny córki.
- 1896 - Warszawski Wydział Lekarski przyznał mu nagrodę konkursową im. Tytusa Chałubińskiego.
- 1897 - odkrycie OB, zostaje z konkursu ordynatorem szpitala Wolskiego.
- 1906 - wydany zostaje pierwszy polski podręcznik hematologii Zarys patologii krwi autorstwa Biernackiego.
- 1908 - zostaje profesorem nadzwyczajnym patologii ogólnej uniwersytetu we Lwowie.
- 29 grudnia 1911 - umiera nagle, we Lwowie.
- 1923 - odczyn opadania krwinek czerwonych nazwano odczynem Biernackiego (OB).
Źródło horoskopu
Informacje na podstawie aktu chrztu podał Mirosław Czylek.
