Wieniawski Józef: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 16: | Linia 16: | ||
Polski pianista i kompozytor; brat [[Wieniawski Henryk|Henryka]] i Juliana. Urodził się w rodzinie lekarza żydowskiego pochodzenia. Uczył się w Paryżu i Weimarze (u Franciszka Liszta). Koncertował z bratem Henrykiem w wielu państwach, by potem rozpocząć karierę solową. W latach 1866-1869 był profesorem moskiewskiego konserwatorium, a później zajmował takie samo stanowisko w Brukseli. Wg Jana Kleczyńskiego miał około 700 uczniów, w ramach prywatnych klas muzycznych. | Polski pianista i kompozytor; brat [[Wieniawski Henryk|Henryka]] i Juliana. Urodził się w rodzinie lekarza żydowskiego pochodzenia. Uczył się w Paryżu i Weimarze (u Franciszka Liszta). Koncertował z bratem Henrykiem w wielu państwach, by potem rozpocząć karierę solową. W latach 1866-1869 był profesorem moskiewskiego konserwatorium, a później zajmował takie samo stanowisko w Brukseli. Wg Jana Kleczyńskiego miał około 700 uczniów, w ramach prywatnych klas muzycznych. | ||
| − | Nauki kompozycji i kameralistyki pobierał u Karola Walentego Alkana. Uzyskał szereg nagród z tych przedmiotów. Uczelnię ukończył z najwyższym wyróżnieniem otrzymując Prémier Grand Prix (z gry na fortepianie oraz z harmonii) [http://www.wieniawski.pl/zyciorys_jozefa_wieniawskiego.html]. Karierę wirtuozowską i twórczość kompozytorską rozpoczął już ok. 1846 roku u boku starszego brata w Paryżu. Młodzieńcy występowali razem jako "cudowne dzieci", wywołując sensacje i wybuchy oklasków w salach koncertowych Polski, Rosji (ok. 200 koncertów w dwa lata), Ukrainy, Niemiec, Austrii, Belgii i Francji | + | Nauki kompozycji i kameralistyki pobierał u Karola Walentego Alkana. Uzyskał szereg nagród z tych przedmiotów. Uczelnię ukończył z najwyższym wyróżnieniem otrzymując Prémier Grand Prix (z gry na fortepianie oraz z harmonii) [http://www.wieniawski.pl/zyciorys_jozefa_wieniawskiego.html]. Karierę wirtuozowską i twórczość kompozytorską rozpoczął już ok. 1846 roku u boku starszego brata w Paryżu. Młodzieńcy występowali razem jako "cudowne dzieci", wywołując sensacje i wybuchy oklasków w salach koncertowych Polski, Rosji (ok. 200 koncertów w dwa lata), Ukrainy, Niemiec, Austrii, Belgii i Francji. |
Twórczość kompozytorska Józefa Wieniawskiego obejmuje muzykę fortepianową (m.in. są to romanze, impromptus, contemplations, idylle, nokturny, walce, berceuses, mazurki, polonezy, etiudy koncertowe i dydaktyczne), kameralną (duety, sonaty, trio i kwartet), symfoniczną (uwertury orkiestrowe, symfonia, suita, fantazja i koncert fortepianowy) oraz pieśni solowe. Drukiem ukazało się 51 jego kompozycji. | Twórczość kompozytorska Józefa Wieniawskiego obejmuje muzykę fortepianową (m.in. są to romanze, impromptus, contemplations, idylle, nokturny, walce, berceuses, mazurki, polonezy, etiudy koncertowe i dydaktyczne), kameralną (duety, sonaty, trio i kwartet), symfoniczną (uwertury orkiestrowe, symfonia, suita, fantazja i koncert fortepianowy) oraz pieśni solowe. Drukiem ukazało się 51 jego kompozycji. | ||
Wersja z 10:37, 5 lut 2016
.jpg) |
|
| Dane | Józef Wieniawski |
|---|---|
| Data urodzenia | 23.05.1837, godz. 03:00 |
| Miejscowość | Lublin (51°15′N; 22°35′E) |
| Strefa czasowa | GMT + 1:30 |
| Słońce | 2° Bliźniąt |
| Księżyc | 9° Koziorożca |
| Ascendent | 5° Byka |
Biografia
Polski pianista i kompozytor; brat Henryka i Juliana. Urodził się w rodzinie lekarza żydowskiego pochodzenia. Uczył się w Paryżu i Weimarze (u Franciszka Liszta). Koncertował z bratem Henrykiem w wielu państwach, by potem rozpocząć karierę solową. W latach 1866-1869 był profesorem moskiewskiego konserwatorium, a później zajmował takie samo stanowisko w Brukseli. Wg Jana Kleczyńskiego miał około 700 uczniów, w ramach prywatnych klas muzycznych.
Nauki kompozycji i kameralistyki pobierał u Karola Walentego Alkana. Uzyskał szereg nagród z tych przedmiotów. Uczelnię ukończył z najwyższym wyróżnieniem otrzymując Prémier Grand Prix (z gry na fortepianie oraz z harmonii) [1]. Karierę wirtuozowską i twórczość kompozytorską rozpoczął już ok. 1846 roku u boku starszego brata w Paryżu. Młodzieńcy występowali razem jako "cudowne dzieci", wywołując sensacje i wybuchy oklasków w salach koncertowych Polski, Rosji (ok. 200 koncertów w dwa lata), Ukrainy, Niemiec, Austrii, Belgii i Francji.
Twórczość kompozytorska Józefa Wieniawskiego obejmuje muzykę fortepianową (m.in. są to romanze, impromptus, contemplations, idylle, nokturny, walce, berceuses, mazurki, polonezy, etiudy koncertowe i dydaktyczne), kameralną (duety, sonaty, trio i kwartet), symfoniczną (uwertury orkiestrowe, symfonia, suita, fantazja i koncert fortepianowy) oraz pieśni solowe. Drukiem ukazało się 51 jego kompozycji.
Z biografią można zapoznać się również na Wikipedii i w Życiorysie Józefa Wieniawskiego.
Kluczowe wydarzenia
- 1889 - ożenił się z Melanią Hilsheimer, córką drezdeńskiego bankiera, z którą miał syna i dwie córki, Elżbietę - skrzypaczkę i wiolonczelistkę, oraz Marcelę.
- 11 listopada 1912 - zmarł w Brukseli
Źródło horoskopu
Akty urodzeń Henryka Wieniawskiego ur. 10 lipca 1835 r. oraz jego brata Józefa Wieniawskiego ur. 23 maja 1837 r. Miejsce i data sporządzenia dokumentów: Lublin, 6 lipca 1844 r., nr zespołu 1859, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Katedralnej św. Jana w Lublinie, sygn. 24, nr aktu urodzenia 210/1844 r. i nr 211/1844 r [2]
Informację dostarczył Mirosław Czylek.
