Sławińska Helena: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox-zdjecie | image = https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/56/Akt_urodzenia_Helena_z_Kurnatowskich_S%C5%82awi%C5%84skiej.jpg | zrodlo = https://pl....”) |
|||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
Po wybuchu I wojny światowej (mąż) Seweryn Sławiński został zmobilizowany, a Helena Sławińska wyjechała z córkami do Krzemieńczuga nad Dnieprem, gdzie kierowała utworzonymi społecznie szkołą początkową i przedszkolem. W roku 1918 przyjechała do Warszawy, a w 1920 do Wilna, skąd niebawem, wobec zbliżających się wojsk bolszewickich, uciekła na Pomorze. W Świeciu zorganizowała, przy finansowej pomocy Misji Angielskiej, ochronkę dla dzieci uchodźców z Wileńszczyzny, działającą od września 1920 do czerwca 1921 roku. | Po wybuchu I wojny światowej (mąż) Seweryn Sławiński został zmobilizowany, a Helena Sławińska wyjechała z córkami do Krzemieńczuga nad Dnieprem, gdzie kierowała utworzonymi społecznie szkołą początkową i przedszkolem. W roku 1918 przyjechała do Warszawy, a w 1920 do Wilna, skąd niebawem, wobec zbliżających się wojsk bolszewickich, uciekła na Pomorze. W Świeciu zorganizowała, przy finansowej pomocy Misji Angielskiej, ochronkę dla dzieci uchodźców z Wileńszczyzny, działającą od września 1920 do czerwca 1921 roku. | ||
| + | |||
| + | Do końca stycznia 1949 roku pracowała w kuratorium jako urzędnik Wydziału Opieki nad Dzieckiem, organizując opiekę nad sierotami (polskimi, żydowskimi i niemieckimi), a także dziećmi powracającymi z ZSRR; uruchomiła kilkanaście nowych Domów Dziecka. Z jej inicjatywy i przy pomocy sióstr szarytek zaczęło działać pogotowie opiekuńcze dla dzieci wymagających natychmiastowej opieki, zorganizowała także akcję kolonijną. | ||
| Linia 25: | Linia 27: | ||
* ~ 1921 - Helena Sławińska przyjechała do Wilna, do męża, który wrócił z wojny z poważnymi problemami zdrowotnymi, także psychicznymi; spadł na nią zatem cały ciężar utrzymania i wychowania córek. Została zatrudniona w Urzędzie Wojewódzkim jako wizytatorka zakładów opiekuńczych na terenie całego województwa wileńskiego. | * ~ 1921 - Helena Sławińska przyjechała do Wilna, do męża, który wrócił z wojny z poważnymi problemami zdrowotnymi, także psychicznymi; spadł na nią zatem cały ciężar utrzymania i wychowania córek. Została zatrudniona w Urzędzie Wojewódzkim jako wizytatorka zakładów opiekuńczych na terenie całego województwa wileńskiego. | ||
* 1938 - została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. | * 1938 - została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. | ||
| − | * wiosną 1945 - przyjechała do Białegostoku, gdzie do końca stycznia 1949 roku pracowała w kuratorium jako urzędnik Wydziału Opieki nad Dzieckiem | + | * wiosną 1945 - przyjechała do Białegostoku, gdzie do końca stycznia 1949 roku pracowała w kuratorium jako urzędnik Wydziału Opieki nad Dzieckiem |
* jesienią 1950 - Helena Sławińska, mając 70 lat, przeniosła się do Lublina, zamieszkując z córką Ireną. | * jesienią 1950 - Helena Sławińska, mając 70 lat, przeniosła się do Lublina, zamieszkując z córką Ireną. | ||
* ~ od 1966 - spędziła unieruchomiona po uszkodzeniu stawu biodrowego u córki Ewy w Warszawie. | * ~ od 1966 - spędziła unieruchomiona po uszkodzeniu stawu biodrowego u córki Ewy w Warszawie. | ||
Wersja z 22:30, 20 lip 2016
 |
|
| Dane | Helena Sławińska |
|---|---|
| Data urodzenia | 12.03.1880, godz. 06:00 |
| Miejscowość | Płońsk (52°37′N 20°22′E) |
| Strefa czasowa | GMT +1.24 GMT |
| Słońce | 23° Ryb |
| Księżyc | 6° Barana |
| Ascendent | 5° Ryb |
Biografia
Polska działaczka społeczna, organizatorka opieki nad dziećmi i młodzieżą, jako jedna z pierwszych w Polsce wprowadziła rodziny zastępcze jako formę opieki nad dziećmi osieroconymi.
Po wybuchu I wojny światowej (mąż) Seweryn Sławiński został zmobilizowany, a Helena Sławińska wyjechała z córkami do Krzemieńczuga nad Dnieprem, gdzie kierowała utworzonymi społecznie szkołą początkową i przedszkolem. W roku 1918 przyjechała do Warszawy, a w 1920 do Wilna, skąd niebawem, wobec zbliżających się wojsk bolszewickich, uciekła na Pomorze. W Świeciu zorganizowała, przy finansowej pomocy Misji Angielskiej, ochronkę dla dzieci uchodźców z Wileńszczyzny, działającą od września 1920 do czerwca 1921 roku.
Do końca stycznia 1949 roku pracowała w kuratorium jako urzędnik Wydziału Opieki nad Dzieckiem, organizując opiekę nad sierotami (polskimi, żydowskimi i niemieckimi), a także dziećmi powracającymi z ZSRR; uruchomiła kilkanaście nowych Domów Dziecka. Z jej inicjatywy i przy pomocy sióstr szarytek zaczęło działać pogotowie opiekuńcze dla dzieci wymagających natychmiastowej opieki, zorganizowała także akcję kolonijną.
Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii.
Kluczowe wydarzenia
- ~ 1911 - wyszła za mąż za Seweryna Sławińskiego, inżyniera dróg i mostów, i zamieszkała z mężem w Wilnie. Miała z nim dwie córki: Ewę (ur. 1912) i Irenę (ur. 1913).
- ~ 1921 - Helena Sławińska przyjechała do Wilna, do męża, który wrócił z wojny z poważnymi problemami zdrowotnymi, także psychicznymi; spadł na nią zatem cały ciężar utrzymania i wychowania córek. Została zatrudniona w Urzędzie Wojewódzkim jako wizytatorka zakładów opiekuńczych na terenie całego województwa wileńskiego.
- 1938 - została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi.
- wiosną 1945 - przyjechała do Białegostoku, gdzie do końca stycznia 1949 roku pracowała w kuratorium jako urzędnik Wydziału Opieki nad Dzieckiem
- jesienią 1950 - Helena Sławińska, mając 70 lat, przeniosła się do Lublina, zamieszkując z córką Ireną.
- ~ od 1966 - spędziła unieruchomiona po uszkodzeniu stawu biodrowego u córki Ewy w Warszawie.
- 19 sierpnia 1974 - data śmierci
Ciekawostki
Źródło horoskopu
Akt urodzenia odnalazł Mirosław Czylek, rozczytał z języka rosyjskiego i dokonał odpowiedniej korekty Wojciech Suchomski. Wikipedia wskazuje na zupełnie inną, nieprawidłową daną urodzeniową, pomimo faktu wykorzystywania wspomnianego aktu urodzin! Źródło wspomnianego dokumentu przez Wikipedię: akt urodzenia Heleny Bronisławy z Kurnatowskich Sławińskiej nr 246/1880 - Archiwum Państwowe w Płocku.
