Ossoliński Jan Zbigniew: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 13: | Linia 13: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
− | Sekretarz królewski mianowany przez króla Stefana Batorego w roku 1577, wojewoda podlaski, sandomierski, poseł, marszałek sejmu w roku 1601, senator, wojewoda podlaski od 1605, wojewoda sandomierski. Karierę polityczną rozpoczął u boku Jana Zamoyskiego, spowinowaconego z nim przez pierwszą żonę Zamoyskiego Annę Ossolińską. Jako najmłodszy z braci, wówczas 29-letni, otrzymał niezbyt wartościową schedę, jednak z biegiem lat, wykorzystując kłopoty finansowe braci, wykupił od nich resztę dziedzicznych ziem, skupiając w swym ręku wszystkie ziemie rodowe Ossolińskich. Od 1603 roku podkomorzy sandomierski, co było szczytem jego kariery. Po śmierci Zamoyskiego w 1605 roku Zbigniew Ossoliński rozpoczął, już jako 50-letni człowiek, działalność polityczną. Zmarł 3 października 1623. | + | Sekretarz królewski mianowany przez króla Stefana Batorego w roku 1577, wojewoda podlaski, sandomierski, poseł, marszałek sejmu w roku 1601, senator, wojewoda podlaski od 1605, wojewoda sandomierski. Karierę polityczną rozpoczął u boku Jana Zamoyskiego, spowinowaconego z nim przez pierwszą żonę Zamoyskiego Annę Ossolińską. Jako najmłodszy z braci, wówczas 29-letni, otrzymał niezbyt wartościową schedę, jednak z biegiem lat, wykorzystując kłopoty finansowe braci, wykupił od nich resztę dziedzicznych ziem, skupiając w swym ręku wszystkie ziemie rodowe Ossolińskich. Od 1603 roku podkomorzy sandomierski, co było szczytem jego kariery. Po śmierci Zamoyskiego w 1605 roku Zbigniew Ossoliński rozpoczął, już jako 50-letni człowiek, działalność polityczną. Co najmniej 8 razy posłował na sejmy i jeden raz pełnił ważny urząd marszałka izby poselskiej (1601). Nadto kilkakrotnie był także wybierany na deputata do sądów, gdzie dwukrotnie powierzono mu przewodnictwo Trybunału lubelskiego (1601—1602, 1605) [http://www.ossolinski.info/bib/pam.pdf]. Zmarł 3 października 1623. |
+ | Wydaje się, że życiowa droga Zbigniewa Ossolińskiego stanowi wymowny przykład kariery człowieka, który ze zwykłego szlachcica własnym staraniem i zapobiegliwością doszedł do urzędu wojewody sandomierskiego — czwartego w hierarchii senatorskiej Rzeczypospolitej. Na podstawie istniejących źródeł możemy stwierdzić wyraźnie, że przez całe życie unikał wyraźnego zajmowania stanowiska i na ogół udzielał poparcia polityce króla. Jako człowiek epoki kontrreformacji, Ossoliński po przejściu na katolicyzm dawał dowody gorliwości w nowej wierze i pobożności, m.in. odebrał kalwinom kościół w Goźlicach i zwrócił go katolikom. Był także członkiem bractw religijnych, dobroczyńcą kościołów i fundatorem klasztoru dominikanów. | ||
− | Z szerszą biografią można zapoznać się na [http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Zbigniew_Ossoli%C5%84ski Wikipedii] | + | |
+ | Z szerszą biografią można zapoznać się na [http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Zbigniew_Ossoli%C5%84ski Wikipedii]. Przy sporządzaniu tego wpisu wykorzystano w sposób obszerny przedmowę Józefa Długosza z Pamiętnika Zbigniewa Ossolińskiego: http://www.ossolinski.info/bib/pam.pdf | ||
+ | |||
+ | |||
+ | == Kluczowe wydarzenia == | ||
+ | Kiedy liczył sobie piętnaście lat, został przez ojca wysłany na studia zagraniczne, które wraz z podróżami po Europie zachodniej zajęły mu sześć lat. Do kraju powrócił w 1576 r., wkrótce po niespodziewanej śmierci ojca. W wieku dwudziestu ośmiu lat Ossoliński założył własną rodzinę, żeniąc się w 1583r. z Jadwigą Sienieńską, córką Jana, przywódcy braci polskich zwanych arianami i przyszłego założyciela znanej szkoły dysydenckiej w Rakowie. W 1584 r. przeżył boleśnie śmierć wuja-banity Samuela Zborowskiego, ujętego i straconego pod Wawelem na rozkaz hetmana Zamoyskiego. Wydaje się, że ten epizod oraz trzeźwa ocena możliwości | ||
+ | zrobienia kariery dworskiej i zdobycia większego majątku skłoniły Ossolińskiego do wyboru innej drogi życiowej. W latach 1589—1591 Ossoliński pozostawał na uboczu głównych wydarzeń politycznych. W sierpniu 1611 r. urządził wesele córki Halszki, którą | ||
+ | wydał za Konstantego Korniakta i bogato wyposażył. Tuż po weselu zachorował obłożnie i będąc w ciężkim stanie zdrowia polecił sprowadzić z zagranicy synów Krzysztofa i Jerzego. | ||
+ | |||
+ | Zbigniew Ossoliński zmarł 3 października 1623 r. przeżywszy 68 lat i 1 miesiąc. Wydaje się, że jego śmierć nastąpiła nagle i przeszła bez większego rozgłosu, ponieważ nie zachował się żaden panegiryk, którymi podówczas czczono znaczniejszych zmarłych. Postać Ossolińskiego wkrótce po śmierci została zapomniana, mimo iż w XVII i XVIII wieku żyli jego potomkowie, którzy pochodzili od syna Maksymiliana. | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
Był żonaty cztery razy. W 1583 roku poślubił ewangeliczkę Jadwigę Sienieńską h. Dębno. Drugą żoną była zaślubiona w roku 1594 katoliczka Anna Firlej (zm. 1600). W 1602 poślubił Katarzynę Kosińską (zm. 1607), a w 1608 Katarzynę Warszewicką (zm. 1620). Wszystkie związki służyły również pomnożeniu jego majątku. Z każdą ze swych żon brał spory posag w dobrach ziemskich, które często wymieniał na ziemie sąsiadujące z jego majętnościami. | Był żonaty cztery razy. W 1583 roku poślubił ewangeliczkę Jadwigę Sienieńską h. Dębno. Drugą żoną była zaślubiona w roku 1594 katoliczka Anna Firlej (zm. 1600). W 1602 poślubił Katarzynę Kosińską (zm. 1607), a w 1608 Katarzynę Warszewicką (zm. 1620). Wszystkie związki służyły również pomnożeniu jego majątku. Z każdą ze swych żon brał spory posag w dobrach ziemskich, które często wymieniał na ziemie sąsiadujące z jego majętnościami. | ||
+ | |||
+ | W drugiej połowie XIX w. Józef Szujski umieścił w swoich Dziejach Polski obszerną wzmiankę o działalności politycznej Ossolińskiego, którego także nazwał „dorobkiewiczem". Twierdził bowiem, że kariera tego syna niezamożnego szlachcica opierała się na spekulacjach majątkowych i ożenkach. | ||
== Źródło horoskopu == | == Źródło horoskopu == | ||
Linia 29: | Linia 41: | ||
[[Category:Liczba małżeństw: 4]] | [[Category:Liczba małżeństw: 4]] | ||
[[Category:Liczba dzieci: 4 i więcej]] | [[Category:Liczba dzieci: 4 i więcej]] | ||
+ | [[Category:Uran na ASC]] | ||
[[Category:Długość życia: 60-70 lat]] | [[Category:Długość życia: 60-70 lat]] | ||
[[Category:Słońce 20° Panny]] | [[Category:Słońce 20° Panny]] |
Wersja z 20:34, 24 kwi 2015
Dane | Jan Zbigniew Ossoliński |
---|---|
Data urodzenia | 3.9.1555, godz. 09:00 |
Miejscowość | [edycja] () |
Strefa czasowa | LMT-1:20 |
Słońce | 20° Panny |
Księżyc | 20° Barana |
Ascendent | 25° Wagi |
Biografia
Sekretarz królewski mianowany przez króla Stefana Batorego w roku 1577, wojewoda podlaski, sandomierski, poseł, marszałek sejmu w roku 1601, senator, wojewoda podlaski od 1605, wojewoda sandomierski. Karierę polityczną rozpoczął u boku Jana Zamoyskiego, spowinowaconego z nim przez pierwszą żonę Zamoyskiego Annę Ossolińską. Jako najmłodszy z braci, wówczas 29-letni, otrzymał niezbyt wartościową schedę, jednak z biegiem lat, wykorzystując kłopoty finansowe braci, wykupił od nich resztę dziedzicznych ziem, skupiając w swym ręku wszystkie ziemie rodowe Ossolińskich. Od 1603 roku podkomorzy sandomierski, co było szczytem jego kariery. Po śmierci Zamoyskiego w 1605 roku Zbigniew Ossoliński rozpoczął, już jako 50-letni człowiek, działalność polityczną. Co najmniej 8 razy posłował na sejmy i jeden raz pełnił ważny urząd marszałka izby poselskiej (1601). Nadto kilkakrotnie był także wybierany na deputata do sądów, gdzie dwukrotnie powierzono mu przewodnictwo Trybunału lubelskiego (1601—1602, 1605) [1]. Zmarł 3 października 1623.
Wydaje się, że życiowa droga Zbigniewa Ossolińskiego stanowi wymowny przykład kariery człowieka, który ze zwykłego szlachcica własnym staraniem i zapobiegliwością doszedł do urzędu wojewody sandomierskiego — czwartego w hierarchii senatorskiej Rzeczypospolitej. Na podstawie istniejących źródeł możemy stwierdzić wyraźnie, że przez całe życie unikał wyraźnego zajmowania stanowiska i na ogół udzielał poparcia polityce króla. Jako człowiek epoki kontrreformacji, Ossoliński po przejściu na katolicyzm dawał dowody gorliwości w nowej wierze i pobożności, m.in. odebrał kalwinom kościół w Goźlicach i zwrócił go katolikom. Był także członkiem bractw religijnych, dobroczyńcą kościołów i fundatorem klasztoru dominikanów.
Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii. Przy sporządzaniu tego wpisu wykorzystano w sposób obszerny przedmowę Józefa Długosza z Pamiętnika Zbigniewa Ossolińskiego: http://www.ossolinski.info/bib/pam.pdf
Kluczowe wydarzenia
Kiedy liczył sobie piętnaście lat, został przez ojca wysłany na studia zagraniczne, które wraz z podróżami po Europie zachodniej zajęły mu sześć lat. Do kraju powrócił w 1576 r., wkrótce po niespodziewanej śmierci ojca. W wieku dwudziestu ośmiu lat Ossoliński założył własną rodzinę, żeniąc się w 1583r. z Jadwigą Sienieńską, córką Jana, przywódcy braci polskich zwanych arianami i przyszłego założyciela znanej szkoły dysydenckiej w Rakowie. W 1584 r. przeżył boleśnie śmierć wuja-banity Samuela Zborowskiego, ujętego i straconego pod Wawelem na rozkaz hetmana Zamoyskiego. Wydaje się, że ten epizod oraz trzeźwa ocena możliwości zrobienia kariery dworskiej i zdobycia większego majątku skłoniły Ossolińskiego do wyboru innej drogi życiowej. W latach 1589—1591 Ossoliński pozostawał na uboczu głównych wydarzeń politycznych. W sierpniu 1611 r. urządził wesele córki Halszki, którą wydał za Konstantego Korniakta i bogato wyposażył. Tuż po weselu zachorował obłożnie i będąc w ciężkim stanie zdrowia polecił sprowadzić z zagranicy synów Krzysztofa i Jerzego.
Zbigniew Ossoliński zmarł 3 października 1623 r. przeżywszy 68 lat i 1 miesiąc. Wydaje się, że jego śmierć nastąpiła nagle i przeszła bez większego rozgłosu, ponieważ nie zachował się żaden panegiryk, którymi podówczas czczono znaczniejszych zmarłych. Postać Ossolińskiego wkrótce po śmierci została zapomniana, mimo iż w XVII i XVIII wieku żyli jego potomkowie, którzy pochodzili od syna Maksymiliana.
Ciekawostki
Był żonaty cztery razy. W 1583 roku poślubił ewangeliczkę Jadwigę Sienieńską h. Dębno. Drugą żoną była zaślubiona w roku 1594 katoliczka Anna Firlej (zm. 1600). W 1602 poślubił Katarzynę Kosińską (zm. 1607), a w 1608 Katarzynę Warszewicką (zm. 1620). Wszystkie związki służyły również pomnożeniu jego majątku. Z każdą ze swych żon brał spory posag w dobrach ziemskich, które często wymieniał na ziemie sąsiadujące z jego majętnościami.
W drugiej połowie XIX w. Józef Szujski umieścił w swoich Dziejach Polski obszerną wzmiankę o działalności politycznej Ossolińskiego, którego także nazwał „dorobkiewiczem". Twierdził bowiem, że kariera tego syna niezamożnego szlachcica opierała się na spekulacjach majątkowych i ożenkach.
Źródło horoskopu
Wiadomości historyczno-krytyczne do dziejów literatury polskiej, o pisarzach polskich, także postronnych, którzy w Polsce albo o Polsce pisali, oraz o ich dziejach, z roztrząśnieniem i różnej kolei ogólnego oświecenia, jako też szczególnych nauk w narodzie polskim przez Józefa Maxymiliana hrabiego z Tęczyna Ossolińskiego. Tom 4. S. 331. Informację dostarczył Mirosław Czylek.