Kołodziejczyk January: Różnice pomiędzy wersjami

Z Baza horoskopów Polskiego Towarzystwa Astrologicznego
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 17: Linia 17:
 
Jest autorem podręczników akademickich, szkolnych książek i artykułów popularnonaukowych.
 
Jest autorem podręczników akademickich, szkolnych książek i artykułów popularnonaukowych.
  
Uwieńczeniem działalności pedagogicznej przy pomocy książki są dwa cenne podręczniki wydane już w Polsce wyzwolonej: jeden krótszy do użytku szkolnego (1946, str. 340) i drugi obszerniejszy: „Podręcznik dla liceów ogólnokształcących, szkół rolniczych, ogrodniczych, leśnych i zakładów kształcenia nauczycieli" (1948, str. 659). Razem był on autorem 9-u podręczników botaniki [http://mazowsze.hist.pl/35/Rocznik_Towarzystwa_Naukowego_Warszawskiego/755/1949/25417/].  
+
Uwieńczeniem działalności pedagogicznej przy pomocy książki są dwa cenne podręczniki wydane już w Polsce wyzwolonej: jeden krótszy do użytku szkolnego (1946, str. 340) i drugi obszerniejszy: „''Podręcznik dla liceów ogólnokształcących, szkół rolniczych, ogrodniczych, leśnych i zakładów kształcenia nauczycieli''" (1948, str. 659). Razem był on autorem 9-u podręczników botaniki [http://mazowsze.hist.pl/35/Rocznik_Towarzystwa_Naukowego_Warszawskiego/755/1949/25417/].  
  
 
Prowadząc obserwacje naukowe, January Kołodziejczyk nieraz musiał brodzić w wodzie, nieraz przemarzł w mokrej odzieży i w tym doszukiwano się później przyczyn choroby, będącej zagadką dla ówczesnej medycyny. Bezsilność wobec choroby łagodził niesłabnącą intelektualną żywotnością. Zajął się ochroną przyrody – był jednym z inicjatorów założenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Przede wszystkim jednak poświęcił się historii botaniki oraz popularyzacji zagadnień przyrodniczych [http://www.swiatbrajla.org.pl/?january-kolodziejczyk,49]. Kiedy całkowicie stracił władzę w rękach i osłabły wzrok uniemożliwił samodzielną pracę, uciekł się do pomocy lektora – sekretarza. Dzięki znakomitej pamięci bez trudu wskazywał współpracownikowi odpowiednie dzieła, a nawet strony, gdzie były interesujące go informacje.
 
Prowadząc obserwacje naukowe, January Kołodziejczyk nieraz musiał brodzić w wodzie, nieraz przemarzł w mokrej odzieży i w tym doszukiwano się później przyczyn choroby, będącej zagadką dla ówczesnej medycyny. Bezsilność wobec choroby łagodził niesłabnącą intelektualną żywotnością. Zajął się ochroną przyrody – był jednym z inicjatorów założenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Przede wszystkim jednak poświęcił się historii botaniki oraz popularyzacji zagadnień przyrodniczych [http://www.swiatbrajla.org.pl/?january-kolodziejczyk,49]. Kiedy całkowicie stracił władzę w rękach i osłabły wzrok uniemożliwił samodzielną pracę, uciekł się do pomocy lektora – sekretarza. Dzięki znakomitej pamięci bez trudu wskazywał współpracownikowi odpowiednie dzieła, a nawet strony, gdzie były interesujące go informacje.
Linia 36: Linia 36:
 
Zaczęło się około 1920 roku od kłopotów z okiem i potrzeby noszenia na nim ochronnej przepaski. Po pewnym czasie przyszło osłabienie nóg, potem ich usztywnienie (na wykłady musiał chodzić o kulach). (...) Począwszy od roku 1927 nie opuszczał już fotela (...), w roku 1930 przestał widzieć na jedno oko, po ośmiu dalszych latach zaniewidział także na drugie.
 
Zaczęło się około 1920 roku od kłopotów z okiem i potrzeby noszenia na nim ochronnej przepaski. Po pewnym czasie przyszło osłabienie nóg, potem ich usztywnienie (na wykłady musiał chodzić o kulach). (...) Począwszy od roku 1927 nie opuszczał już fotela (...), w roku 1930 przestał widzieć na jedno oko, po ośmiu dalszych latach zaniewidział także na drugie.
  
wokół niego zbierała się zawsze duża grupa życzliwych mu ludzi. Potwierdza się w tym zasada, że miarą akceptacji własnego inwalidztwa jest przede wszystkim stosunek do ludzi. Nawet w najtrudniejszym okresie okupacji, kiedy zmuszony był opuścić Warszawę i zamieszkał w Zalesiu, z dala od swojego dotychczasowego środowiska, potrafił zyskać nowe, liczne grono znajomych i przyjaciół.  
+
Wokół niego zbierała się zawsze duża grupa życzliwych mu ludzi. Potwierdza się w tym zasada, że miarą akceptacji własnego inwalidztwa jest przede wszystkim stosunek do ludzi. Nawet w najtrudniejszym okresie okupacji, kiedy zmuszony był opuścić Warszawę i zamieszkał w Zalesiu, z dala od swojego dotychczasowego środowiska, potrafił zyskać nowe, liczne grono znajomych i przyjaciół.  
  
 
== Źródło horoskopu ==
 
== Źródło horoskopu ==
Linia 49: Linia 49:
 
[[Category:Wykształcenie: Biolodzy]]
 
[[Category:Wykształcenie: Biolodzy]]
 
[[Category:Działalność charytatywna/społeczna]]
 
[[Category:Działalność charytatywna/społeczna]]
 +
[[Category:Choroby przewlekłe]]
 
[[Category:Liczba małżeństw: 1]]
 
[[Category:Liczba małżeństw: 1]]
 
[[Category:Długość życia: 60-70 lat]]
 
[[Category:Długość życia: 60-70 lat]]

Wersja z 18:29, 11 mar 2016

Dane January Kołodziejczyk
Data urodzenia 10.07.1889, godz. 04:00
Miejscowość Warszawa
Strefa czasowa GMT +1:24
Słońce 18° Raka
Księżyc 9° Strzelca
Ascendent 18° Raka


Horoskop Januarego Kołodziejczyka


Biografia

Polski botanik, dydaktyk, pedagog, profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Był jednym z inicjatorów utworzenia parku narodowego w Górach Świętokrzyskich. Krąg jego zainteresowań obejmował florystykę, historię botaniki, ochronę przyrody. Jest autorem podręczników akademickich, szkolnych książek i artykułów popularnonaukowych.

Uwieńczeniem działalności pedagogicznej przy pomocy książki są dwa cenne podręczniki wydane już w Polsce wyzwolonej: jeden krótszy do użytku szkolnego (1946, str. 340) i drugi obszerniejszy: „Podręcznik dla liceów ogólnokształcących, szkół rolniczych, ogrodniczych, leśnych i zakładów kształcenia nauczycieli" (1948, str. 659). Razem był on autorem 9-u podręczników botaniki [1].

Prowadząc obserwacje naukowe, January Kołodziejczyk nieraz musiał brodzić w wodzie, nieraz przemarzł w mokrej odzieży i w tym doszukiwano się później przyczyn choroby, będącej zagadką dla ówczesnej medycyny. Bezsilność wobec choroby łagodził niesłabnącą intelektualną żywotnością. Zajął się ochroną przyrody – był jednym z inicjatorów założenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Przede wszystkim jednak poświęcił się historii botaniki oraz popularyzacji zagadnień przyrodniczych [2]. Kiedy całkowicie stracił władzę w rękach i osłabły wzrok uniemożliwił samodzielną pracę, uciekł się do pomocy lektora – sekretarza. Dzięki znakomitej pamięci bez trudu wskazywał współpracownikowi odpowiednie dzieła, a nawet strony, gdzie były interesujące go informacje.

Za swą heroiczną pracę naukową w warunkach niezwykle ciężkich został odznaczony złotym Krzyżem Zasługi.


Bardzo dużo informacji zaczerpniętych zostało z artykułu: Na przekór losowi Kazimierza Siedleckiego oraz tekście in memoriam autorstwa Bolesława Hrywienieckiego, udostępnionym przez Muzeum Historii Polski [3]

Kluczowe wydarzenia

  • 1910/1914 - studiował botanikę na uniwersytecie Jagiellońskim. Wojna uczyniła przerwę w studiach
  • ~ 1925 - został profesorem Wolnej Wszechnicy Polskiej
  • 14 marca 1949 - zmarł w Zalesiu Dolnym koło Warszawy

Ciekawostki

Jak podaje Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, „prace dydaktyczne i naukowe prowadził Kołodziejczyk intensywnie do końca życia, mimo dotkliwego kalectwa (stopniowy paraliż, później utrata wzroku)” [4].

Zaczęło się około 1920 roku od kłopotów z okiem i potrzeby noszenia na nim ochronnej przepaski. Po pewnym czasie przyszło osłabienie nóg, potem ich usztywnienie (na wykłady musiał chodzić o kulach). (...) Począwszy od roku 1927 nie opuszczał już fotela (...), w roku 1930 przestał widzieć na jedno oko, po ośmiu dalszych latach zaniewidział także na drugie.

Wokół niego zbierała się zawsze duża grupa życzliwych mu ludzi. Potwierdza się w tym zasada, że miarą akceptacji własnego inwalidztwa jest przede wszystkim stosunek do ludzi. Nawet w najtrudniejszym okresie okupacji, kiedy zmuszony był opuścić Warszawę i zamieszkał w Zalesiu, z dala od swojego dotychczasowego środowiska, potrafił zyskać nowe, liczne grono znajomych i przyjaciół.

Źródło horoskopu

Metryka urodzenia z programu indeksacji aktów stanu cywilnego i metryk kościelnych od genealodzy.pl [5]

Informację dostarczył Piotr Piotrowski