Grochowiak Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami

Z Baza horoskopów Polskiego Towarzystwa Astrologicznego
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 16: Linia 16:
 
Okupację spędził w Warszawie, gdzie jako dziewięcioletni chłopiec przyglądał się w tłumie wyskakującym z okien Żydówkom podczas [[Powstanie w getcie warszawskim|powstania w gettcie]]. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] ukrywał się z matką w piwnicach. Wspominała później, że jej syn bał się ciemności i burzy, która kojarzyła mu się z wybuchami bomb.  
 
Okupację spędził w Warszawie, gdzie jako dziewięcioletni chłopiec przyglądał się w tłumie wyskakującym z okien Żydówkom podczas [[Powstanie w getcie warszawskim|powstania w gettcie]]. W czasie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] ukrywał się z matką w piwnicach. Wspominała później, że jej syn bał się ciemności i burzy, która kojarzyła mu się z wybuchami bomb.  
  
Po wojnie Grochowiak powrócił do Leszna, po zdanej maturze rozpoczął studia polonistyczne w Poznaniu, które przerwał po kilku tygodniach. Potem zamieszkał we Wrocławiu. Pracował najpierw w Instytucie Wydawniczym PAX, później w redakcjach „Za i przeciw”, dwutygodnika ''„Współczesność”, „Nowej Kultury”, „Kultury”, „Poezji”'' i ''„Miesięcznika Literackiego”''. Grochowiak tworzył także liczne dramaty, realizowane na scenie, w radio i w TV, takie jak ''"Szachy", "Partita na instrument drewniany", "Król IV", "Chłopcy"'' i inne, publikowane w miesięczniku ''Dialog''.
+
Po wojnie Grochowiak powrócił do Leszna, po zdanej maturze rozpoczął studia polonistyczne w Poznaniu, które przerwał po kilku tygodniach. Potem zamieszkał we Wrocławiu. Pracował najpierw w Instytucie Wydawniczym PAX, później w redakcjach ''„Za i przeciw”'', dwutygodnika ''„Współczesność”, „Nowej Kultury”, „Kultury”, „Poezji”'' i ''„Miesięcznika Literackiego”''. Grochowiak tworzył także liczne dramaty, realizowane na scenie, w radio i w TV, takie jak ''"Szachy", "Partita na instrument drewniany", "Król IV", "Chłopcy"'' i inne, publikowane w miesięczniku ''Dialog''.
  
 
Zmarł z powodu powikłań choroby alkoholowej.
 
Zmarł z powodu powikłań choroby alkoholowej.
Linia 26: Linia 26:
 
* 1953 - przeprowadził się do Wrocławia, skąd dostał ofertę pracy w „''Tygodniku Katolickim''” [http://grochowiak.klp.pl/a-9286.html].
 
* 1953 - przeprowadził się do Wrocławia, skąd dostał ofertę pracy w „''Tygodniku Katolickim''” [http://grochowiak.klp.pl/a-9286.html].
 
* 1955 - przeprowadzka do Warszawy.
 
* 1955 - przeprowadzka do Warszawy.
* 1956 - opublikował pierwszy zbiór wierszy "Ballada rycerska" [http://culture.pl/pl/tworca/stanislaw-grochowiak].
+
* 1956 - opublikował pierwszy zbiór wierszy ''"Ballada rycerska"'' [http://culture.pl/pl/tworca/stanislaw-grochowiak].
 
* 1965 - zrezygnował z pisania prozy, kiedy ukończył trzydzieści lat. Skupił się wówczas na poezji i dramatach.
 
* 1965 - zrezygnował z pisania prozy, kiedy ukończył trzydzieści lat. Skupił się wówczas na poezji i dramatach.
 
* 2 września 1976 - zmarł w Warszawie.
 
* 2 września 1976 - zmarł w Warszawie.
  
 
== Ciekawostki ==
 
== Ciekawostki ==
Grochowiak zapisał się w polskiej powojennej poezji jako twórca, który poszukiwał nowych form ekspresji poetyckiej i przeciwstawił się tradycyjnej interpretacji „piękna”. Był klasyfikowany jako poeta reprezentujący nurt turpistyczny (od łac. turpis – brzydki) – programowym wręcz przykładem jest wiersz ''Płonąca żyrafa''. (...) Termin "turpizm", najczęściej łączony z poezją Grochowiaka, pochodzi z wiersza Juliana Przybosia "Oda do turpistów" z 1962 roku, w którym zaatakował on Grochowiaka, [[Różewicz Tadeusz|Różewicza]] i Białoszewskiego, oskarzając ich o umiłowanie brzydoty oraz fascynację śmiercią i rozkładem. Grochowiak podchwycił ten termin i w publicystyce na łamach "Współczesności" oraz w wierszu "Ikar" nadał mu pozytywne znacznie. Miał on oznaczać nie fascynację brzydotą i śmiercią, lecz umiłowanie rzeczy zwyczajnych prowadzące do afirmacji rzeczywistości - dzisiaj tą postawę w jego twórczości nazywa się również mizerabilizmem [http://culture.pl/pl/tworca/stanislaw-grochowiak].
+
Grochowiak zapisał się w polskiej powojennej poezji jako twórca, który poszukiwał nowych form ekspresji poetyckiej i przeciwstawił się tradycyjnej interpretacji „piękna”. Był klasyfikowany jako poeta reprezentujący nurt turpistyczny (od łac. turpis – brzydki) – programowym wręcz przykładem jest wiersz ''Płonąca żyrafa''. (...) Termin "turpizm", najczęściej łączony z poezją Grochowiaka, pochodzi z wiersza Juliana Przybosia ''"Oda do turpistów"'' z 1962 roku, w którym zaatakował on Grochowiaka, [[Różewicz Tadeusz|Różewicza]] i Białoszewskiego, oskarzając ich o umiłowanie brzydoty oraz fascynację śmiercią i rozkładem. Grochowiak podchwycił ten termin i w publicystyce na łamach ''"Współczesności"'' oraz w wierszu ''"Ikar"'' nadał mu pozytywne znacznie. Miał on oznaczać nie fascynację brzydotą i śmiercią, lecz umiłowanie rzeczy zwyczajnych prowadzące do afirmacji rzeczywistości - dzisiaj tą postawę w jego twórczości nazywa się również mizerabilizmem [http://culture.pl/pl/tworca/stanislaw-grochowiak].
  
 
O inspiracjach literackich poezji Grochowiaka pisał Jan Błoński:
 
O inspiracjach literackich poezji Grochowiaka pisał Jan Błoński:

Wersja z 01:16, 26 lip 2016

Dane Stanisław Grochowiak
Data urodzenia 24.01.1934, godz. 05:00
Miejscowość Leszno (51°50'N; 16°34'E)
Strefa czasowa GMT +1
Słońce 4° Wodnika
Księżyc 23° Byka
Ascendent 18° Strzelca
Horoskop Stanisława Grochowiaka

Biografia

Okupację spędził w Warszawie, gdzie jako dziewięcioletni chłopiec przyglądał się w tłumie wyskakującym z okien Żydówkom podczas powstania w gettcie. W czasie powstania warszawskiego ukrywał się z matką w piwnicach. Wspominała później, że jej syn bał się ciemności i burzy, która kojarzyła mu się z wybuchami bomb.

Po wojnie Grochowiak powrócił do Leszna, po zdanej maturze rozpoczął studia polonistyczne w Poznaniu, które przerwał po kilku tygodniach. Potem zamieszkał we Wrocławiu. Pracował najpierw w Instytucie Wydawniczym PAX, później w redakcjach „Za i przeciw”, dwutygodnika „Współczesność”, „Nowej Kultury”, „Kultury”, „Poezji” i „Miesięcznika Literackiego”. Grochowiak tworzył także liczne dramaty, realizowane na scenie, w radio i w TV, takie jak "Szachy", "Partita na instrument drewniany", "Król IV", "Chłopcy" i inne, publikowane w miesięczniku Dialog.

Zmarł z powodu powikłań choroby alkoholowej.


Kliknij, by zapoznać się z biografią zamieszczoną na Wikipedii, dużo informacji można też odnaleźć w artykule Stanisław Grochowiak w serwisie Culture. -> wiersze Grochowiaka

Kluczowe wydarzenia

  • 1953 - przeprowadził się do Wrocławia, skąd dostał ofertę pracy w „Tygodniku Katolickim[1].
  • 1955 - przeprowadzka do Warszawy.
  • 1956 - opublikował pierwszy zbiór wierszy "Ballada rycerska" [2].
  • 1965 - zrezygnował z pisania prozy, kiedy ukończył trzydzieści lat. Skupił się wówczas na poezji i dramatach.
  • 2 września 1976 - zmarł w Warszawie.

Ciekawostki

Grochowiak zapisał się w polskiej powojennej poezji jako twórca, który poszukiwał nowych form ekspresji poetyckiej i przeciwstawił się tradycyjnej interpretacji „piękna”. Był klasyfikowany jako poeta reprezentujący nurt turpistyczny (od łac. turpis – brzydki) – programowym wręcz przykładem jest wiersz Płonąca żyrafa. (...) Termin "turpizm", najczęściej łączony z poezją Grochowiaka, pochodzi z wiersza Juliana Przybosia "Oda do turpistów" z 1962 roku, w którym zaatakował on Grochowiaka, Różewicza i Białoszewskiego, oskarzając ich o umiłowanie brzydoty oraz fascynację śmiercią i rozkładem. Grochowiak podchwycił ten termin i w publicystyce na łamach "Współczesności" oraz w wierszu "Ikar" nadał mu pozytywne znacznie. Miał on oznaczać nie fascynację brzydotą i śmiercią, lecz umiłowanie rzeczy zwyczajnych prowadzące do afirmacji rzeczywistości - dzisiaj tą postawę w jego twórczości nazywa się również mizerabilizmem [3].

O inspiracjach literackich poezji Grochowiaka pisał Jan Błoński: "Grochowiak - narąbał całych ćwierci baroku, połci, dekadencji, kawałów ekspresjonizmu, doprawił je Norwidem, Libertem, Gałczyńskim, Bóg wie czym jeszcze, wszystko to wrzucił do kotła, zagotował, odcedził i ciepłe jeszcze sprasował w gęste, treściwe wiersze."Oprócz wymienionych przez znanego krytyka fascynacji literackich, wymienić można jeszcze Leśmiana, do inspiracji którym Grochowiak się przyznawał. za: Culture.pl]

Źródło horoskopu

Godzina urodzenia została w sposób zaskakujący przedstawiona w wierszu zatytułowanym "24 stycznia", udostępnionym w dwóch miejscach [4], [5]. Oto jego fragment:

24 stycznia

Urodziłem się w środę.

Gdzieś o piątej nad ranem

Z nieba zesłano garstkę duszy, ból i skrawek ziemi

Na pogrzebienie;


Informację dostarczył Mirosław Czylek