Liciński Ludwik Stanisław
| Dane | Ludwik Stanisław Liciński |
|---|---|
| Data urodzenia | 17.04.1874, godz. 15:00 |
| Miejscowość | Lubartów ( 51°27′N 22°36′E) |
| Strefa czasowa | GMT +1:30 |
| Słońce | 28° Barana |
| Księżyc | 12° Byka |
| Ascendent | 17° Panny |
Biografia
Debiutował jako poeta w 1900 cyklem wierszy Z motywów sielskich, opublikowanych w Czytelni dla wszystkich. Napisał antyklerykalną powieść Ksiądz Jan Jaskólski (1908), tom opowiadań Z pamiętnika włóczęgi (1908) i nowel Halucynacje (1911). Publikował w „Głosie”, „Wiśle”, „Myśli Niepodległej”, tajnej prasie związanej z SDKPiL. W 1905 ogłosił pracę etnograficzną o pow. lubartowskim. W jego twórczości widoczne są wpływy ekspresjonizmu, a w warstwie ideowej anarchizmu. Liciński znajduje więcej wspólnego z dnem społecznym, mętami lub jak pisali krytycy w dobie komuny lumpenproletariatem niż z „normalnymi” poważanymi obywatelami, którzy dla niego są pełni obłudy, hipokryzji i gorsi są od zwierząt [1].
Przyjaźnił się z Januszem Korczakiem, Zofią Nałkowską, L. Rydygierem, Henrykiem Lukrecem, Grzegorzem Glassem. Prowadził tryb życia charakterystyczny dla ówczesnej bohemy – często na granicy śmierci głodowej. Wcześnie nabawił się gruźlicy, która to stała się przyczyną jego śmierci [2].
Z szerszą biografią można zapoznać się na Wikipedii i w na blogu Charliego Bibliotekarza.
Kluczowe wydarzenia
- ok 1900 - debiutował jako poeta w prasie
- 22 kwietnia 1908 - zmarł na gruźlicę
Ciekawostki
Joanna Olczak – Ronikier wspomniała o epizodzie w życiu młodego Janusza, w którym Korczak włóczył się po melinach i pił wódkę z prostytutkami, złodziejami i “andrusami” warszawskimi. Towarzyszem jego eskapad był pisarz, który był “wschodzącą” gwiazdą polskiej literatury. Wielu uznanych polskich literatów, dziennikarzy, krytyków literackich wróżyło mu ogromny sukces. Mówiono o nim, jako burzycielu starego porządku, piewcy nędzarzy i dziwek. Miał być poetą o iście młodopolskim stylu będącym za pan brat z przedstawicielami proletariatu. -> duży fragment opisujący życiorys L.S.Licińskiego na blogu Charliego Bibliotekarza.
Wacław Nałkowski odnalazł go wycieńczonego w rodzinnym Lubartowie i zabrał ze sobą do Warszawy, a jego córka, Zofia razem z Leonem Rygierem poczyniła starania, by umieścić go w sanatorium przeciwgruźliczym w Otwocku przy wsparciu finansowym Bolesława Prusa. Było już jednak późno - po kilku miesiącach, 22 kwietnia 1908, całkiem jeszcze młodziutki Liciński zmarł... Świadkiem tego umierania była Nałkowska. -> materiał z bloga Kiljan Halldórsson
Źródło horoskopu
Ludwik Stanisław „urodził się w mieście Lubartowie 5/17 kwietnia o trzeciej godzinie po południu" (akt chrztu: nr 224 z roku 1874, archiwum Parafii pod wezwaniem św. Anny w Lubartowie)".
Informację dostarczył Mirosław Czylek.
